Η εποχική γρίπη είναι ακόμα εδώ

Μικρά μου σαΐνια, αγαπητοί γονείς, όλοι είμαστε ενήμεροι για την γρίπη που επισκέφτηκε τη χώρα μας.
Για να έχουμε λοιπόν όσο το δυνατόν λιγότερους ασθενείς ,το Υπουργείο Υγείας απέστειλε συμπληρωματικές οδηγίες αντιμετώπισης της εποχιακής γρίπης.
Ας ρίξουμε όλοι μας μια ματιά και ας εφαρμόσουμε τις οδηγίες. Όσο τις ακολουθούμε τόσο λιγότεροι θα αρρωστήσουν. 

Κάνοντας μάθημα με τον.....Βασιλιά των λιονταριών

  Σήμερα κάναμε ένα μάθημα διαφορετικό. Έχοντας συζητήσει στο μάθημα της Ιστορίας την σύγκρουση που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε αδέρφια για τη βασιλεία-Κύρος και Ανταξέρξης-και από την άλλη έχοντας μιλήσει για τα μέρη ενός παραμυθιού στο μάθημα της Γλώσσας αποφασίσαμε να δούμε την ταινία "Ο βασιλιάς των λιονταριών"
    Μέσα από αυτήν την ταινία τα παιδιά κατάλαβαν την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Είδαν μέσα από τη μαύρη,σκοτεινή ματιά του Σκαρ τι κακό μπορεί να προκληθεί.Από τη άλλη η χαρούμενη,ειλικρινής και τίμια ματιά του Μουφάσα και του Σίμπα συνάντησαν την δημιουργικότητα,την ευτυχία.
    Οι πρωταγωνιστές του παραμυθού μπλέχτηκαν σε μια περιπέτεια. Η σοφή συμβουλή του πατέρα-Μουφάσα, του γερο-Φιρίκι αλλά και των πιστών φίλων Μπούμπα και Τιμόν αποτέλεσαν πολύτιμοι βοηθοί στην αντιμετώπιση όλων των δυσκολιών. Αλλά και φυσικά η παρουσία της αγαπημένης μας Νάλα.
    Στο τέλος νικά το δίκιο, η αλήθεια ,το τίμιο.Η σύγκρουση ανάμεσα στο ψέμα και στην αλήθεια έχει πάντα έναν νικητή: την αλήθεια. Μπορεί να αργεί , αλλά πάντα θριαμβεύει.    

Καλή Σαρακοστή

 

  Καθαρή Δευτέρα έρχεται.Επόμενο να μιλήσουμε για την Σαρακοστή και για την Καθαρή Δευτέρα.
 

                                                             Μιλήσαμε για τα ήθη και έθιμα του τόπου μας.Για τον βλάχικο
γάμο,τη λαγάνα, την κυρά-Σαρακοστή,για τους χαρταετούς. Τι συμβολίζει το καθένα και από πού ξεκίνησε το κάθε έθιμο.
Στο τέλος το κάθε σαΐνι ζωγράφισε την Σαρακοστή του και κάθε Παρασκευή,αρχίζοντας από την επόμενη, θα κόβει και από ένα,ώσπου να φτάσει στο τελευταίο τυχερό, το Μεγάλο Σάββατο.
    Εύχομαι σε όλους καλό πέταγμα του χαρταετού και όπως είπαμε :μακριά από τα σύρματα της ΔΕΗ.

Καλή Σαρακοστή

Ήθη και έθιμα Αποκριάς σε όλη την Ελλάδα

Στην Ξάνθη το τελευταίο τριήμερο της αποκριάς έχουν το "κάψιμο του Τζάρου". Ο "Τζάρος" ήταν ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε πουρνάρια.
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, οι κάτοικοι τον καίνε, ώστε το καλοκαίρι να μην υπάρχουν ψύλλοι.

Στη Νάουσα, κάθε χρόνο αναβιώνει το έθιμο "Γενίτσαροι και Μπούλες" που έχει τις ρίζες του στην Τουρκοκρατία.
Οι Γενίτσαροι φορούν φουστανέλες, τσαρούχια, μάλλινες μακριές κάλτσες και γιλέκο, ενώ στο πρόσωπο φέρουν κερωμένο πανί με ζωγραφιστό μουστάκι. Στο κεφάλι, στη μέση και στο χέρι τους δένουν από ένα μαντήλι, ενώ στο λαιμό κρεμούν σταυρό και αλυσίδα με φυλακτό.
Οι Μπούλες είναι επίσης άνδρες, ντυμένοι με γυναικεία ρούχα και στο πρόσωπο φορούν βαμμένες μάσκες. Σύμφωνα με το έθιμο, τα χρόνια της τουρκοκρατίας οι αρματολοί έβρισκαν στις Απόκριες την ευκαιρία να κατέβουν στην πόλη μασκαρεμένοι και να γλεντήσουν με συγγενείς και φίλους, χωρίς να φοβούνται ότι θα τους αναγνωρίσουν οι Τούρκοι.

Στην Καστοριά, οι κάτοικοι ανάβουν μεγάλες φωτιές, τις "Μπουμπούνες", γύρω από τις οποίες στήνεται χορός. Στο τέλος, οι πιο τολμηροί πηδάνε πάνω από τη θράκα.
Έθιμο της ίδιας βραδιάς είναι και ο "χάσκαρης". Στην άκρη ενός πλάστη δένεται μία κλωστή και στην άκρη της κλωστής ένα βρασμένο αβγό. Ο αρχηγός της οικογένειας κρατά τον πλάστη και τον κατευθύνει στα στόματα των μελών, οι οποίοι προσπαθούν να το "πιάσουν".

Στη Νέα Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης, αναβιώνει το έθιμο του γιαουρτοπόλεμου, που έχει τις ρίζες του στη Μικρά Ασία.
  
Στη Σκύρο αναβιώνει το έθιμο του "γέρου και της Κορέλας". Άντρες φορούν την παραδοσιακή φορεσιά του σκυριανού βοσκού και στη μέση τους κρεμούν μεγάλες κουδούνες.
Στη Νάξο, οι άντρες φορούν φουστανέλες και μάσκες και τριγυρνούν στις γειτονιές χορεύοντας και τραγουδώντας.

Αλμυροκουλούρα :τη νύχτα πριν την «Κυριακή της Τυρινής», τα κορίτσια ανακατεύουν αλεύρι, πολύ αλάτι και νερό και ψήνουν το μείγμα του ψωμιού που λέγεται «αλμυροκουλούρα» (δηλαδή πολύ αλμυρό ψωμί). Τα κορίτσια το τρώνε και πιστεύουν ότι τον άντρα που θα ονειρευτούνε εκείνο το βράδυ αυτόν και θα παντρευτούν.

Καθαρά Δευτέρα

Η Καθαρά Δευτέρα είναι το τέλος των Απόκρεων και η πρώτη μέρα της Σαρακοστής.
Η λέξη Καθαρή σημαίνει το ξεκίνημα της κάθαρσης των Χριστιανών που αρχίζει η νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
                              Κούλουμα και ο χαρταετός
Με τον όρο κούλουμα, εννοούμε τη μαζική έξοδο του κόσμου  και τον εορτασμό της Καθαράς Δευτέρας  στην φύση.
Με το χαρταετό πετάμε μακριά κάθε έγνοια του χειμώνα και υποδεχόμαστε την άνοιξη.

Έθιμα σε όλη την Ελλάδα είναι  η λαγάνα και τα  νηστίσιμα φαγώσιμα (μαρουλάκια, κρεμύδια και σκόρδα, ταραμάς, ελιές, φασολάδα  κ.α.).
Στην Ήπειρο, οι νοικοκυρές καθαρίζουν τις κατσαρόλες και όλα τα χάλκινα σκεύη από τα λίπη της αποκριάς με ζεστό σταχτόνερο μέχρι ν' αστράψουν και βάφουν άσπρα τα πεζοδρόμια.
Αντίθετα άλλοι βάφουν μαύρα τα πρόσωπά τους με καπνιά ή μπογιά παπουτσιών,
καθώς χορεύουν και μεθούν όλη την ημέρα σε υπαίθριες συγκεντρώσεις.

                                        Η κυρά Σαρακοστή

     Σαράντα μέρες κρατά η νηστεία πριν από το Πάσχα.Τόσες νήστεψε και ο Χριστός στην έρημο.
Τις τρεις πρώτες μάλιστα μερικές γυναίκες δεν έβαζαν στο στόμα τους τίποτα , παρά νερό!Την τέταρτη βδομάδα έτρωγαν ειδικά φαγητά όπως σούπα , φασολάδα , πετιμέζι.
     Πόσο αργά περνούσε η Σαρακοστή για όσους νήστευαν!!Και παλιά , νήστευαν οι περισσότεροι!!

    Η κυρά Σαρακοστή ήταν το ημερολόγιό τους. Την παρίσταναν σαν μια καλόγρια. Έπαιρναν μια κόλλα χαρτί και σχεδίαζαν μια γυναίκα. Δεν της έκαναν στόμα, γιατί συνέχεια νήστευε.Τα χέρια της ήταν σταυρωμένα γιατί όλο προσευχόταν.
    Είχε 7 πόδια , όσες και οι βδομάδες της Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν και από ένα πόδι. Το τελευταίο το έκοβαν το Μεγάλο Σάββατο.

   Στη Χίο το πόδι το έβαζαν μέσα σε ένα ξερό σύκο ή σε ένα καρύδι και όποιος το έβρισκε πίστευαν πως θα ήταν καλότυχος.

  Αλλού έκαναν πάνινη την "κυρά Σαρακοστή" και τη γέμιζαν με πούπουλα.

   Στον Πόντο έπαιρναν μια πατάτα ψημένη ή ένα κρεμμύδι. Έβαζαν μέσα 7 φτερά πούπουλα από κότα , το έδεναν στο ταβάνι και κρεμόταν εκεί όλη τη Σαρακοστή. Κάθε βδομάδα έβγαζαν και από ένα φτερό. Ο "κουκουράς" , όπως το έλεγαν, ήταν ο φόβος των παιδιών.

   Τώρα η κυρά Σαρακοστή διακοσμεί τα τετράδια των παιδιών, όπου και τη ζωγραφίζουν, την τελευταία βδομάδα πριν την Καθαρά Δευτέρα.

Πέμπτη 19/2/2015 έναρξη λειτουργίας των σχολείων στις 10:00

Σήμερα Πέμπτη 19/2/2015 με απόφαση του Δήμου, τα σχολεία μας θα ανοίξουν, λόγω παγετού, στις 10:00.

Υπενθύμιση

Μικρά μου σαΐνια, αύριο Πέμπτη τα σχολεία μας είναι κλειστά λόγω του προγραμματισμένου σεμιναρίου από τον σχολικό μας σύμβουλο κ. Παναγιώτη Γαλάνη.
Οπότε μάθημα πάλι την Παρασκευή!!!

Κλειστά τα σχολεία σήμερα 11/2/2015

Σήμερα Τετάρτη 11/2/2015 τελικά τα σχολεία μας , με νεώτερη ανακοίνωση, θα παραμείνουν κλειστά.

Προσέλευση μαθητών για αύριο Τετάρτη 11/2/2015 στις 10

Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα και εξαιτίας του πρωινού παγετού, η προσέλευση των μαθητών στους Δημοτικούς Παιδικούς Σταθμούς και στα Δημόσια Σχολεία (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια) της Αγίας Παρασκευής θα γίνει στις 10.00 το πρωί.

Σε περίπτωση αλλαγής, το πρωί και ώρα 8.00 θα ακολουθήσει νέα επικαιροποιημένη ανακοίνωση.

Ο Δήμαρχος Αγίας Παρασκευής

Ιωάννης Ε. Σταθόπουλος

Η βιβλιοθήκη μας

Η σοφή μας κουκουβάγια μας προσκαλεί

Ας γεμίσουμε τα ράφια μας με "ταξίδια"

Σήμερα με τα μικρά μας σαΐνια επισκεφτήκαμε τη βιβλιοθήκη του σχολείου μας. Διαβάσαμε και δυο μύθους του Αισώπου, Τη γιαγιά με τον λύκο και τον Πατέρα με τους έξι γιους.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν. Τους αρέσει να ταξιδεύουν στον μαγικό κόσμο του βιβλίου.
Θα σας παρακαλούσαμε ,αν έχετε βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά δημοτικού, που είναι σε καλή κατάσταση να τα δωρίσετε στη βιβλιοθήκη μας.
Όσο περισσότερα βιβλία, τόσα μαγικά ταξίδια τους περιμένουν!!

Κλειστά τα σχολεία Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου

  Μικρά μου σαΐνια την Πέμπτη 12/2/2015 τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά.
  Ο σχολικός μας σύμβουλος κ.Παναγιώτης Γαλάνης διοργανώνει επιμορφωτική ημερίδα. Αυτό σημαίνει ότι οι δασκάλες σας θα καθίσουν στα θρανία. Σειρά μας λοιπόν!!

Το μπόλιασμα της ελιάς

η ελιά στην αρχαιότητα

   Στο μάθημα της γλώσσας έχουμε μπει στην ενότητα που είναι αφιερωμένη στην ελιά.
   Μιλήσαμε και για το μπόλιασμα. Πώς γίνεται μια αγριελιά να γίνει ήμερη παραγωγική ελιά.
   Υπάρχουν "τεχνικές" του μπολιάσματος.
   Μια τεχνική είναι να κόψουν αρκετά μια αγριελιά, ώστε να μείνει ένα κομμάτι του κορμού της.

Ύστερα κόβει ο "μπολιαστής" ένα κλαρί από μια ήμερη ελιά σε μικρότερα κλαριά , έχοντας τη μια πλευρά τους λοξά κομμένη

Κόβει ύστερα τον κορμό που απέμεινε από την αγριελιά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορέσει να τοποθετήσει τα λαξευμένα κλαράκια της ήμερης ελιάς και τα τυλίγει γύρω γύρω ή με πανί ή με ταινία.

Τα σκεπάζει με μια πλαστική σακούλα και μετά από 40 μέρες η αγριελιά μας έχει πετάξει τα νέα της κλαδιά και μας έχει "ημερέψει"!!

Βέβαια υπάρχει και ο τρόπος όπου ο μπολιαστής τοποθετεί το κλαράκι της ήμερης ελιάς στον κορμό της αγριελιάς όπου και εκεί μετά από μέρες  θα δούμε νέα κλαριά!!

Διαβάσαμε και απόσπασμα από το έργο "Αιολική γη" του Ηλία Βενέζη, όπου αναφέρεται στο μπόλιασμα της ελιάς.

.......ΠΛΗΣΙΑΖΕ η εποχή που έπρεπε  να μπολιαστούν  τα  δέντρα. Ο μπάρμπα  ‐ Ιωσήφ, που  όλο 

τον  άλλο  καιρό  ζούσε  μακάρια  τις  μέρες  του  στο  υποστατικό  επειδή  δεν  τον  άφηναν  να 

κάνει  καμιά  δουλειά,  έδειχνε  τώρα  περίεργη  ταραχή.  Ο  τόπος  δεν  τον  χωρούσε,  ολοένα 

γύριζε πάνω απ' το παχύ στρώμα τον άμμο όπου φύλαγε τις βέργες τα μπόλια του. 

Τέλος, μια μέρα ο παππούς τον φώναξε: 

— Τι λες, γέρο ‐ Γιωσήφ; Ήρθε η ώρα; 

— Ήρθε, αφέντη μου. 

— Καλά. Άρχισε αύριο το πρωί. 

Ύστερα έστειλε και φώναξε εμάς τα παιδιά. 

— Θα πάτε με τον μπαρμπα ‐ Γιωσήφ, αύριο το πρωί, μας είπε. Να δείτε που θα μπολιάσει 

τα δέντρα. 

Και γυρίζοντας στο γέροντα: 

— Κάθε παιδί ας διαλέξει ένα δέντρο, είπε. Να το μπολιάσεις στ' όνομά του. 

Την άλλη μέρα πολύ πρωί ξεκινήσαμε. Ο ήλιος μόλις είχε βγει. Ο μπαρμπα ‐ Ιωσήφ πήγαινε 

πρώτος, με αργά βήματα, κοιτάζοντας χαμηλά τη γη, κ' εμείς ακολουθούσαμε χαρούμενα. 

Συζητούσαμε  τι  δέντρο  θα  διαλέξει  ο  καθένας  μας  και  κάναμε  πολύ  φασαρία.  Τέλος 

συμφωνήσαμε.  Η  Άρτεμη  διάλεξε  μια  αγριελιά.  Δεν  ήξερε  να  πει  γιατί,  αλλά  πολύ 

αγαπούσε τη γαλήνη του ελαιώνα, το ασημένιο φύλλωμα, τους τυραννισμένους κορμούς. 

Εγώ διάλεξα μιαν αχλαδιά. 

Φτάξαμε. Ο μπαρμπα ‐ Ιωσήφ απόθεσε καταγής το μάτσο τις βέργες που κουβαλούσε μαζί 

του, τα μπόλια. Δεν έβλεπε πια καλά, γι' αυτό πασπάτευε το άγριο δέντρο, τα κλωνιά του, 

γυρεύοντας να βρει το καλό μέρος. Ολοένα η έκφρασή του γινόταν πιο αυστηρή. Τα μάτια 

του δεν κοίταζαν πουθενά πλάι, μήτε εμάς. Ολοένα χάνανε τη λάμψη τους, σα να σβήναν, 

όλη η ύπαρξή του έσβηνε για να μείνει μόνη, πυκνή η ζωή της αφής. Όταν επιτέλους βρήκε 

το μέρος που ήθελε, σήκωσε τα μάτια του στον ήλιο. Έκαμε το σταυρό του τρεις φορές, και 

τα  χείλια  του  κάπως  σάλεψαν  ενώ  ψιθύριζαν  τη  μυστική  του  δέηση.  Έμεινε  για  λίγο 

άφωνος,  κ'  ύστερα  κατέβασε  τα  μάτια  απ'  τον  ήλιο.  Ήταν  πια  γαλήνιος  και  βέβαιος.  Με σταθερό χέρι έκοψε με το μαχαίρι του κ' έβγαλε απ' τη βέργα, το μπόλι, ένα μέρος φλοιό 

σα δακτυλίδι. Με το ίδιο το μαχαίρι χάραξε το αγριόδεντρο, και στη θέση της φλούδας που 

βγήκε  έβαλε  το  κομμάτι  το φλοιό  της  βέργας.  Κ'  ύστερα  έδεσε  σφιχτά  το  ξένο  σώμα  στο 

σώμα του δέντρου. 

Τέλειωσε. 

Μια  δυνατή  χλωμάδα  απλώθηκε  στο  πρόσωπο  του  γέροντα.  Πάλι  κοίταξε  κατά  το  μέρος 

του ήλιου. Και πάλι, τρέμοντας, προσευχήθηκε: 

— Σ' ευχαριστώ που αξιώθηκα και φέτος να μπολιάσω δέντρα... 

Κ' έπειτα στρέφοντας σ' εμένα, γαλήνια: 

— Αυτό είναι, γιε μου, είπε. Σου το παραδίνω το δέντρο σου. Να τ' αγαπάς σαν πράμα του 

Θεού. 

Ήταν  ιερότητα  πολλή  στη  στιγμή  και  στην  έκφρασή  του,  που  μας  συνέπαιρνε  κ'  εμάς  τα 

παιδιά, ασυναίσθητα. Μα δεν καταλαβαίναμε καλά για ποιο λόγο. Τι είχε γίνει; Ένα κομμάτι 

φλούδα από μια βέργα κόλλησε πάνω στο άγριο δέντρο. Τίποτ' άλλο δεν είχε γίνει. 

Κοιτάζαμε  το  γέροντα  απορώντας.  Κ'  εκείνος,  σα  να  μάντευε  το  τι  γινόταν  μέσα  μας, 

γυρίζοντας σ' εμένα: 

— Βάλε τ' αυτί σου απάνω στο δέντρο, μου είπε. 

Πλησίασα το κεφάλι μου κι ακούμπησα το αυτί μου καταπώς μου είπε. Έφερε κ' εκείνος το 

πρόσωπό του, τα ακούμπησε κι αφουγκράστηκε. Έτσι κοντά τα πρόσωπά μας σα ν' άγγιζαν 

το ένα τ' άλλο. Είδα τα μάτια του που ήταν θολά. Σιγά ‐ σιγά βάραιναν και σφαλνούσαν, σα 

να βυθιζόταν σε έκσταση. Ώσπου κλείσανε οριστικά. 

— Ακούς τίποτα;.. μου ψιθυρίζει η φωνή του απ' το βύθος της μαγείας. 

Τίποτα. Όχι. Τίποτα δεν άκουγα. 

— Όμως εγώ ακούω!... μουρμούρισε. 

Και μες στη σιγανή φωνή του έπαλλε η χαρά. 

— Όμως εγώ ακούω! ξαναείπε. 

Κ' έπειτα μου εξήγησε πως άκουγε το αίμα του δέντρου, απ' όπου είχε πάρει τη φλούδα το 

μπόλι,  να  τρέχει  αργά  μες  στο  αίμα  του  άγριου  κορμού,  ν'  ανακατεύεται  μέσα  του, 

αρχίζοντας έτσι την πράξη του θαύματος, τη μεταμόρφωσή του. 

— Άμα θ' αγαπήσεις πολύ τα δέντρα, τότε θ' ακούς κ' εσύ, μου είπε. Θα τ' αγαπήσεις, παιδί 

μου; 

Του το υποσχέθηκα. 

—  Θα τ' αγαπώ, μπάρμπα ‐ Ιωσήφ. — Θα τ' αγαπήσεις, Άρτεμη; 

— Θα τ' αγαπώ, μπαρμπα ‐ Ιωσήφ                  

Το ρητό της ημέρας...

" Η ζωή είναι καλύτερη, όταν οι άνθρωποι είναι δίκαιοι και τίμιοι"

                                                                                       Σωκράτης

Καλό μήνα!!

 

 Φλεβάρης. Ο δεύτερος μήνας του χρόνου. Έχει πάρει το όνομά του από το λατινικό ουσιαστικό februum που σημαίνει κάθαρση,λόγω των θρησκευτικών γιορτών που τελούνταν στην Ρώμη.
   Είναι γνωστός ως Κουτσοφλέβαρος, μιας και έχει 28 μέρες και κάθε τέσσερα χρόνια 29 μέρες.
   Η λαϊκή μας παράδοση  είναι γεμάτη από παροιμίες που αναφέρονται στον μήνα αυτό:


Ο Φλεβάρης αν θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει.
Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει,καλοκαίρι θα μυρίσει.
Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.
Τα χιόνια του Φλεβάρη, βγάζουν το Μάρτη παλικάρι.
Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.
    Η παράδοση ακόμα αναφέρει και μια ιστορία για τον μήνα αυτόν. Ήταν τρία αδέρφια, ο Γενάρης,ο Φλεβάρης και ο Μάρτης.Αποφάσισαν λοιπόν να ενώσουν το κρασί που είχε ο καθένας σε ένα βαρέλι και να το πιούν παρέα.
   Ο Φλεβάρης όμως ήταν πονηρός. Τρύπησε το κοινό βαρέλι και το έβαλε στο δικό του και το ήπιε όλο. Θύμωσαν τα δυο του αδέρφια και για να τον τιμωρήσουν ο κάθε μήνας-αδερφός του πήρε από μια μέρα. Έτσι ο Γενάρης και ο Μάρτης βρέθηκαν με 31 μέρες και ο Φλεβάρης με 28.
   Όπως και να έχει , καλό μήνα!!!