Σήμερα 20 χαμογελαστά προσωπάκια της τάξης μας ήρθαν το πρωί στο σχολείο...
Μαζί με τον λαμπερό ήλιο, λάμπανε και αυτά. Θα γνωρίζαμε από κοντά τον Αίσωπο, τον μεγαλύτερο μυθοποιό της αρχαιότητας,με τα 439 διασωθέντα παραμύθια του.
Αφού ψωνίσαμε τα τελευταία απαραίτητα για το κολατσιό μας, μετρηθήκαμε, φτιάξαμε σειρές και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο.
Πηγαίνοντας στο θέατρο μέσα από τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας απολαμβάναμε την ηλιόλουστη πρωτεύουσα.
Είδαμε
από μακριά τον Παρθενώνα, που στεφανώνει την Ακρόπολη εδώ και 2.500
χρόνια.
Πιο κάτω είδαμε στοιχεία του σύγχρονου πολιτισμού μας, όπως για
παράδειγμα...
 |
| το τραμ, με το οποίο οι Αθηναίοι πηγαίνουν στις δουλειές τους
γρήγορα με ασφάλεια και... οικολογικά. |
Γύρω στις 10:00 φτάσαμε στο θέατρο. Αφού φάγαμε το κολατσιό μας χωρίς να αφήσουμε ούτε ένα σκουπιδάκι κάτω-μπράβο σαΐνια μου- η ταξιθέτρια μας οδήγησε στις θέσεις μας.
Πρώτο, δεύτερο , τρίτο κουδούνι, η παράσταση αρχίζει...
Οι ηθοποιοί μάς ταξίδεψαν στα παραμύθια του Αισώπου. Γνωρίσαμε τα τζιτζίκια , τα μυρμήγκια, το βοσκό, τη χελώνα...
Κάθε σκηνή και μια νέα περιπέτεια,κάθε περιπέτεια και μια κρυμμένη συμβουλή.
Μήπως
τελικά αυτό είναι θέατρο; Ένα ωραίο σχολείο χωρίς δασκάλους και βιβλία
που μάς ταξιδεύει ευχάριστα και δημιουργικά στον κόσμο της γνώσης και
της ζωής;
